عشق با صد ناز می‌آید به دست - مثنوی مولوی

با که گویم؟ در همه دِه زنده کو؟ / سویِ آبِ زندگی پوینده کو؟

تو به یک خواری گریزانی ز عشق / تو به جز نامی چه می‌دانی ز عشق؟

عشق را صد ناز و استکبار هست / عشق با صد ناز می‌آید به دست

عشق چون وافی‌ست، وافی می‌خرد / در حریفِ بی‌وفا می‌ننگرد

.

( مثنوی مولوی )

.

در بیت سوم : استکبار : خود را بزرگ دیدن، تکبر کردن

در بیت چهارم : وافی : وفا کننده به عهد