بهار آمد، بهار آمد، بهارِ خوش‌عذر آمد - غزلیّات مولوی

بهار'>بهار آمد،'>آمد، بهار آمد، بهارِ خوش‌عذر آمد / خوش و سرسبز شد عالم، اوانِ لاله‌زار آمد

همی زد چشمک آن نرگس به سوی گُل که: خندانی؟ / بدو گفتا که: خندانم، که یار اندر کنار آمد

.

( غزلیّات مولوی )