دلقِ حافظ به چه ارزد ؟ به می‌اش رنگین کن / وآنگهش مست و خراب از سرِ بازار بیار - غزلیّات حافظ

ای صبا، نَکهتی از خاکِ رهِ یار بیار / ببَر اندوه دل و، مژدۀ دلدار بیار

نکتۀ روح‌فزا از دهنِ دوست بگو / نامۀ خوش‌خبر از عالَمِ اسرار بیار

خامی و ساده‌دلی شیوۀ جانبازان نیست / خبری از برِ آن دلبرِ عیّار بیار

شُکرِ آن را که تو در عشرتی ای مرغِ چمن / به اسیرانِ قفس مژدۀ گلزار بیار

کامِ جان، تلخ شد از صبر که کردم بی‌دوست / عشوه‌ای زآن لب شیرینِ شِکربار بیار

روزگاری است که دل، چهرۀ مقصود ندید / ساقیا، آن قَدَحِ آینه کردار بیار

دلقِ حافظ به چه ارزد ؟ به می‌اش رنگین کن / وآنگهش مست و خراب از سرِ بازار بیار

( غزلیّات حافظ )

در بیت اول : نکهت : بوی خوش

در بیت پنجم : صبر : شکیبایی، داروی تلخ زردرنگی است که از ریشۀ گیاهی به همین نام (صبر) گرفته می‌شود – عشوه : ناز و غمزه و دلربایی، عدم اتفات معشوق است به عاشق که سبب قوّت و نیروی عاشق می‌گردد و از صفات معشوق است که استغنای او را می‌رساند

در بیت هفتم : رنگین کردن : آراستن و زینت دادن، ارزش بخشیدن