گر از دوست، چشمت بر احسانِ اوست / تو در بندِ خویشی، نه در بندِ دوست - بوستان سعدی

خلاف طریقت بوَد کاولیا / تمنّا کنند از خدا جز خدا

گر از دوست، چشمت بر احسانِ اوست / تو در بندِ خویشی، نه در بندِ دوست

تو را تا دهن باشد از حرص باز / نیاید به گوش دل از غیب باز

حقیقت، سَرایی‌ست آراسته / هوا و هوس، گرد برخاسته

نبینی که جایی که برخاست گَرد / نبیند نظر، گرچه بیناست مرد ؟

( بوستان سعدی )