سخن فردوسی در انتهای پادشاهی لهراسپ
که گیتی نمانَد همی بر کسی / چو ماند به تن رنج ماند بسی
چنین است گیهانِ ناپایدار / بَرو تخمِ بد تا توانی مکار
همی خواهم از دادگر یک خدای / که چندان بمانم به گیتی به جای
که این نامۀ شهریارانِ پیش / بپیوندم از خوب گفتارِ خویش
از آن پس تنِ جانور خاکراست / سخنگویجان معدنِ پاکراست
( شاهنامه فردوسی بزرگ )
در بیت سوم : یک خدای : خدای یگانه
در بیت چهارم : نامۀ شهریاران : شاهنامه – بپیوندم : بسرایم، به نظم بکشم
در بیت پنجم : تن جانور : موجود جاندار – معنی مصراع اول : تن و جسم موجود زنده به خاک خواهد رفت - سخنگویجان : نفس ناطقه - معدنِ پاک : معدن عالم بالا – معنی مصراع دوم : روح انسان به عالم بالا خواهد رفت
ORezaO...
ما را در سایت ORezaO دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : orezaoa بازدید : 302 تاريخ : سه شنبه 23 خرداد 1396 ساعت: 20:32