الا ای آهوی وحشی کجایی - مثنوی‌های حافظ

الا ای آهوی وحشی کجایی, / مرا با توست چندین آشنایی

دو تنهارو، دو سرگردانِ بی‌کس / دو راه اندر کمین از پیش و از پس

بیا تا حالِ یکدیگر بدانیم / مرادِ هم بجوییم از توانیم

که می‌بینم که این دشتِ مشوّش / چراگاهی ندارد ایمن و خَوش

لبِ سرچشمه‌ایّ و طرفِ جویی / نمِ اشکیّ و با خود گفت‌وگویی

به یادِ رفتگان و دوستداران / موافق گرد با ابرِ بهاران

چو نالان آیدت ابرِ روان پیش / مدد بخشش ز آبِ دیدۀ خویش

نکرد آن همدمِ دیرین مدارا / مسلمانان مسلمانان خدارا

چنان بی‌رحم زد زخمِ جدایی / که گویی خود نبوده‌ست آشنایی

برفت و طبعِ خوشباشم حزین کرد / برادر با برادر کی چنین کرد

( مثنوی‌های حافظ )