نامِ نیکو گر بماند زآدمی / بِه کزو ماند سرایِ زرنگار - قصاید سعدی

بس بگردید و بگردد روزگار / دل به دنیا در نبندد هوشیار

ای که دستت می‌رسد کاری بکن / پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

این که در شهنامه‌ها آورده‌اند / رستم و رویینه‌تن اسفندیار

تا بدانند این خداوندانِ مُلک / کز بسی خلق است دنیا یادگار

این همه رفتند و مایِ شوخ‌چشم / هیچ نگرفتیم از ایشان اعتبار

نامِ نیکو گر بماند زآدمی / بِه کزو ماند سرایِ زرنگار

سالِ دیگر را که می‌داند حساب / یا کجا رفت آن که با ما بود پار

صورتِ زیبایِ ظاهر هیچ نیست / ای برادر سیرتِ زیبا بیار

هیچ دانی تا خرَد بِه یا روان / من بگویم گر بداری استوار

آدمی را عقل باید در بدن / ورنه جان در کالبد دارد حمار

شکرِ نعمت را نکویی کن که حق / دوست دارد بندگانِ حق‌گزار

نامِ نیکِ رفتگان ضایع مکن / تا بماند نامِ نیکت پایدار

( قصاید سعدی )