کسی کاو راست با حق آشنایی / نیاید هرگز از وی خودنمایی - گلشن راز

به رخشِ علم و چوگانِ عبادت / ز میدان در رُبا گویِ سعادت ...

کراماتِ تو اندر حق‌پرستی‌ست / جز این کبر و ریا و عُجب و هستی‌ست

ز ابلیسِ لعینِ بی‌سعادت / شود صادر هزاران خَرقِ عادت

گه از دیوارِت آید گاهی از بام / گهی در دل نشیند گه در اندام

همی داند ز تو احوالِ پنهان / درآرد در تو کفر و فسق و عصیان ...

کراماتِ تو گر در خودنمایی‌ست / تو فرعونی و این دعوی خدایی‌ست

کسی کاو راست با حق آشنایی / نیاید هرگز از وی خودنمایی

همه رویِ تو در خلق است زنهار / مکن خود را بدین علت گرفتار ...

فتاده سروری اکنون به جُهّال / از این گشتند مردم جمله بدحال ...

ببین اکنون که کور و کر شبان شد / علومِ دین همه بر آسمان شد

نماند اندر میانه رفق و آزرم / نمی‌دارد کسی از جاهلی شرم

همه احوالِ عالم باژگون است / اگر تو عاقلی بنگر که چون است ...

کسی از مُرده علم آموخت هرگز؟ / ز خاکستر چراغ افروخت هرگز؟

( گلشن راز، شیخ محمود شبستری )

در بیت دوم : عُجب : تکبّر، خودبینی، غرور

در بیت دهم : مصراع دوم اشاره به حدیث نبوی است: از علامات نزدیک شدن قیامت این است که دانش برداشته شود و نادانی فزونی گیرد