همه عالَم به نورِ اوست پیدا / کجا او گردد از عالَم هویدا؟ - گلشن راز

1 کدامین فکر، ما را شرطِ راه است؟ / چرا گه طاعت و، گاهی گناه است؟

2 در آلا فکر کردن شرطِ راه است / ولی در ذاتِ حق محضِ گناه است

3 بُوَد در ذاتِ حق اندیشه باطل / محالِ محض دان تحصیلِ حاصل

4 چو آیات است روشن گشته از ذات / نگردد ذاتِ او روشن ز آیات

5 همه عالَم به نورِ اوست پیدا / کجا او گردد از عالَم هویدا؟ ...

6 اگر خواهی که بینی چشمۀ خَور / تو را حاجت فتد با جسمِ دیگر

7 چو چشمِ سر ندارد طاقتِ تاب / توان خورشیدِ تابان دید در آب

8 از او چون روشنی کمتر نماید / در ادراکِ تو حالی می‌فزاید ...

9 حدیثِ «کُنتُ کَنزاً» را فروخوان / که تا پیدا ببینی گنجِ پنهان ...

10 تو چشمِ عکسی و او نورِ دیده است / به دیده، دیده را هرگز که دیده است؟ ...

11 جهان را سر به سر آیینه‌ای دان / به هر یک ذرّه در، صد مهر تابان ...

12 بدان خُردی که آمد حبّۀ دل / خداوندِ دو عالم راست منزل

13 در او در جمع گشته هر دو عالَم / گهی ابلیس گردد، گاه آدم

( گلشن راز، شیخ محمود شبستری )

در بیت دوم : آلا : نیکویی‌ها و نعمت‌ها

در بیت سوم : تحصیلِ حاصل : از نظر قدما تحصیل حاصل محال است بدان معنا که نمی شود آن چه را فی الواقع داریم به دست آوریم، چنانکه پر کردن ظرف پر محال است

در بیت چهارم : چو : وقتی

در بیت پنجم : مصراع اول اقتباس از آیه 35 سورۀ نور است: خدا نور آسمان‌ها و زمین است

در بیت ششم : اشاره به اینکه نمی‌توان مستقیماً خورشید را دید و به جسم دیگری مثلا آب نیاز است تا عکس خورشید را در آن دید

در بیت نهم : یعنی همانطور که خورشید را نمی‌شود مستقیماً دید، خدا را نیز نمی‌توان ولی می‌توان تجلیّات او را در هستی مشاهده کرد - حدیثِ کُنتُ کَنزاً : نگاهی است به حدیث قدسی: گنجی پنهان بودم خواستم شناخته شوم، خلق را آفریدم تا شناخته شوم

در بیت دهم : یعنی همانگونه که چشم نمی‌تواند خود و بینایی‌اش را ببیند، خدا را هم که نور دیده است نمی‌تواند ببیند

در بیت دوازدهم : بیت اقتباسی است از احادیثی از رسول اکرم(ص): خدا فرموده است: زمین و آسمان گنجایش مرا ندارد اما دل بندۀ مؤمن من گنجایش مرا دارد، و همینطور: دل مؤمن خانۀ خدا است