بر آستانۀ تسلیم، سر بنِه حافظ / که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد - غزلیّات حافظ

اگر روم ز پی‌اش، فتنه‌ها برانگیزد / ور از طلب بنِشینم، به کینه برخیزد

وگر به رهگذری یک دَم از وفاداری / چو گَرد در پی‌اش افتم، چو باد بگریزد

فراز و شیبِ بیابانِ عشق، دامِ بلاست / کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد ؟

تو عمر خواه و صبوری، که چرخِ شعبده‌باز / هزار بازی از این طُرفه‌تر برانگیزد

بر آستانۀ تسلیم، سر بنِه حافظ / که گر ستیزه کنی، روزگار بستیزد

( غزلیّات حافظ )