ای صبا، نَکهتی از خاکِ رهِ یار بیار / ببَر اندوه دل و، مژدۀ دلدار بیار
نکتۀ روحفزا از دهنِ دوست بگو / نامۀ خوشخبر از عالَمِ اسرار بیار
خامی و سادهدلی شیوۀ جانبازان نیست / خبری از برِ آن دلبرِ عیّار بیار
شُکرِ آن را که تو در عشرتی ای مرغِ چمن / به اسیرانِ قفس مژدۀ گلزار بیار
کامِ جان، تلخ شد از صبر که کردم بیدوست / عشوهای زآن لب شیرینِ شِکربار بیار
روزگاری است که دل، چهرۀ مقصود ندید / ساقیا، آن قَدَحِ آینه کردار بیار
دلقِ حافظ به چه ارزد ؟ به میاش رنگین کن / وآنگهش مست و خراب از سرِ بازار بیار
( غزلیّات حافظ )
در بیت اول : نکهت : بوی خوش
در بیت پنجم : صبر : شکیبایی، داروی تلخ زردرنگی است که از ریشۀ گیاهی به همین نام (صبر) گرفته میشود – عشوه : ناز و غمزه و دلربایی، عدم اتفات معشوق است به عاشق که سبب قوّت و نیروی عاشق میگردد و از صفات معشوق است که استغنای او را میرساند
در بیت هفتم : رنگین کردن : آراستن و زینت دادن، ارزش بخشیدن
ORezaO...
ما را در سایت ORezaO دنبال می کنید
برچسب : غزلیّات, نویسنده : orezaoa بازدید : 252 تاريخ : يکشنبه 12 آذر 1396 ساعت: 3:06