مرا تا عشق، تعلیم سخن کرد / حدیثم نکتۀ هر محفلی بود - غزلیّات حافظ

مسلمانان مرا وقتی دلی بود / که با وی گفتمی گر مشکلی بود

به گردابی چو می‌افتادم از غم / به تدبیرش امیدِ ساحلی بود

ز من ضایع شد اندر کویِ جانان / چه دامن‌گیر، یارب، منزلی بود

هنر بی‌عیبِ حِرمان نیست، لیکن / ز من محروم‌تر، کی سایلی بود ؟

مرا تا عشق، تعلیم سخن کرد / حدیثم نکتۀ هر محفلی بود

( غزلیّات حافظ )

در بیت سوم : دامن‌گیر : کنایه از گرفتار کننده، صفت است برای منزل – معنی بیت : دلم در کوی معشوق از دست رفت و گرفتار شد. خدایا، کوی یار چه منزل دامن‌گیری بود که مرا سخت اسیر و دربند کرد

در بیت چهارم : حرمان : بی‌نصیبی، رنج و ناامیدی – خواجه هنر و دانش را با رنج و ناکامی همراه می‌داند – سایل : محتاج و نیازمند