تو روی از پرستیدن حق مپیچ / بهل تا نگیرند خلقت به هیچ - بوستان سعدی

اگر در جهان از جهان رَسته‌ای‌ست / در از خلق بر خویشتن بسته‌ای‌ست

کس از دست جور زبان‌ها نرست / اگر خودنمای است و گر خودپرست

به کوشش توان دجله را پیش بست / نشاید زبان بداندیش بست

تو روی از پرستیدن حق مپیچ / بهل تا نگیرند خلقت به هیچ

چو راضی شد از بنده یزدانِ پاک / گر اینها نگردند راضی چه باک ؟

بداندیش خلق، از حق آگاه نیست / ز غوغای خلقش به حق راه نیست

( در ادامه سعدی از اینکه هر کاری بکنی مردم پشت سرت حرف می زنند، بیت های بسیار و زیبایی آورده است، به عنوان نمونه : )

تعنّت کنندش گر اندک‌خوری‌ست / که مالش مگر روزیِ دیگری‌ست ؟

وگر نغز پاکیزه باشد خورش / شکم‌بنده خوانند و تن‌پرورش

( بوستان سعدی )