سخن فردوسی در انتهای پادشاهی لهراسپ - شاهنامه فردوسی بزرگ

سخن فردوسی در انتهای پادشاهی لهراسپ

که گیتی نمانَد همی بر کسی / چو ماند به تن رنج ماند بسی

چنین است گیهانِ ناپایدار / بَرو تخمِ بد تا توانی مکار

همی خواهم از دادگر یک خدای / که چندان بمانم به گیتی به جای

که این نامۀ شهریارانِ پیش / بپیوندم از خوب گفتارِ خویش

از آن پس تنِ جانور خاک‌راست / سخن‌گوی‌جان معدنِ پاک‌راست

( شاهنامه فردوسی بزرگ )

در بیت سوم : یک خدای : خدای یگانه

در بیت چهارم : نامۀ شهریاران : شاهنامه – بپیوندم : بسرایم، به نظم بکشم

در بیت پنجم : تن جانور : موجود جاندار – معنی مصراع اول : تن و جسم موجود زنده به خاک خواهد رفت - سخن‌گوی‌جان : نفس ناطقه - معدنِ پاک : معدن عالم بالا – معنی مصراع دوم : روح انسان به عالم بالا خواهد رفت